Arzu’nun Hamilelik Günlüğü- 33. Hafta

Merhaba,

Geçen haftaya kıyasla bu hafta artık bayağı değiştim. Karnım kocaman. Gerçekten! Dün kocam, elleriyle karnımı taşır gibi yaptı ve ” üfff ağır bu be” dedi…
Karpuz gibi bir şey taşıyorum önümde.

Sindirim sistemi sorunlarım taz gaz devam, çok az yemek yiyebiliyorum, iştahım hiç yok. Sanki karnım acıkmıyor bile… Başlangıçtan beri 14 kg. aldım, iyi olduğunu düşünüyorum.

Ciddi bir reflü sorunum var, yemek borum yangınlarda…. umarım ilerde bir sorun olmaz bu kadar tahriş olması… Bir şeyler kemirdikten sonra dik oturuyorum, yatarken neredeyse yarı oturur gibi yatıyorum, elma işe yarıyor bir de sakız çiğnemek iyi geliyor. Antiasit tablet içmememeye inat ediyorum.

Uykularım çok az… Gece 10:30 gibi yatmış oluyorum ve 2:30 gibi, sonra da 4:00 gibi uyanıyorum… Tuvaletim gelmiş oluyor çünkü. Sabah da 7:00 gibi artık yatakta dönmekten sıkılıp kalkıyorum.

Kalça eklemlerim ağrıyor, kuyruk sokumu civarından çıtır çıtır sesler geliyor. Yanıma dönük yatarsam, 1 saat sonra kalça eklemlerimin acısından uyanıp, diğer tarafa dönüyorum. 5 veya 7 yastıkla uyuyorum. Küçük yastık kılıflarımın içine büyük yastıklar tıkıştırdım, şişman yastıklar elde ettim, çok işime yaradı. Ayrıca, hamile yastığı almama gerek kalmadı. Zaten, iyice göçtük!
Eğer, çok acıyorsa pilates topumun üstüne gevşiyorum, biraz yavaşlıyor.

Dizlerim, bileklerim çok yumuşak… dönüveriyorlar hemen.

Yürüyüşlerim artık günde en fazla yarım saat kadar… nefesim kesiliyor… eve gelip uyuyorum. Evin içinde dolaşmak bile nefesimi kesiyor.

Yoga dersinde Ayça, “Sen artık biraz yavaştan al” dedi… yorgun hissettiğimde ara verip dinleniyorum.

Çok sakarım, bir çok şeyi kırdım. Elimde bir şey tutmak zorlaşıyor. Kırdığım ve döktüğüm şeyleri yere çöküp temizlemek zor geliyor.

Kafam dağınık, unutkanım… Herşeye yetişen biriyken, şimdi bir çok seyi bıraktım kendi haline….

Bebeğimiz çok hareketli, bir o yana bir bu yana dönüyor… Bazen bayağı canım acıyor hareketlerinden. Artık, bir olarak geçireceğimiz son haftalar… Mayıs’dan sonra iki olacağız. 

DO-UM’un CD’sinden nefes çalışıyorum, hypno-birthing kitabını da okudum… ordaki nefeslerle aynı… Zaten esas prensip, iyice gevşemek, kendini bırakmak ve bebeğinin çıkmasına izin vermek yoksa başka bir teknik yok aslında.
Derin gevşemek (hem zihnen hem de bedenen) oldukça güç… Yukarıda yazdığım bütün değişiklikler beden tarafından gevşemek için yapılan otomatik birikim.
Bütün eklemlerim, bağlarım, kalça bölgem ve zihnim beni gevşemeye, yavaşlamaya, kendine dönmeye davet ediyor. Bu daveti mümkün olduğunca dinlemeye/anlamaya çalışıyorum. Kendimi bedenimin davetine bırakmaya çalışıyorum, bedenime güveniyorum.

Olumlamalarımı yapıyorum, görsellemelerimi yapıyorum, çok medidatif biri oldum, bayağı içime döndüm, sosyal ortamlardan iyice uzaklaştım. Kocam dışında etrafımda kimseyi göresim yok. Tamamen doğuma, bebeğimize odaklanmış durumdayım. Dünya yansa, dönüp bakmayacağım. 

Haftaya doktor kontrolümüz ve Sima’yla buluşmam var, görüşmek üzere!

Arzu