Arzu’nun Hamilelik Günlüğü – 36. Hafta

Herkese Merhaba!

Sima benim için çok güzel bir kutlama hazırladı bu hafta… ¨Annenin Kutsanması¨ (Mother’s Blessing veya Blessingway). Bizim kültürümüzde buna en yakın şey Kına Gecesi bence. Yani, kadının evli olarak yeni bir hayata başlayacak olması.
Burada ise, hamile kadının doğumdan sonra anne olarak yeni bir hayata başlayacak olması ve bu bedenini geride bırakması kutsanıyor.

Her şey bir kaç ay önce Sima’nın bana bir soru sormasıyla başladı: 

– Baby Shower yapacak mısın? 
– Ay yok, ne o öyle… Ayıp bir şey gibi geliyor bana… Hediyeni al gel… İstemiyorum öyle ticari bir şeyin içinde olmak. 
– Mother’s Blessing diye bir tören var, ne dersin bu tarz bir şey daha hoşuna gider mi? 
– Aaaa İçsel Doğum kitabında okumuştum… Çok iyi fikir! Hadi yapalım. Nasıl yapalım? 
– Aslında bu işin keyfi senin cok fazla karismaman yorulmaman. Yani biraz sana surpriz olmalı. Bize arkadaşlarının iletişim bilgilerini verirsen biz onlarla organize ederiz. Sen gelin gibi bezenir gelirsin 🙂

İşte her şey böyle başladı ve bu Pazar törenimiz gerçekleşti. Törenimiz için bize kapılarını açan Ebru Bayramoğlu’na ve Canan Özalp’e ayrıca teşekkür ediyorum.

Her şey benim için de sürprizdi, tam olarak ne olacağını ben de bilmiyordum. Meğerse, arkamdan ne işler çevirmişler! 

Önce biraz bu törenden bahsedeyim, İçgüdüsel Doğum Kitabında şöyle diyor: 

¨Teknolojinin gelişimiyle birlikte doğumu çevreleyen törenler değişmiş olsa da, doğumun kendisi değişmedi. Siz, müstakbel bir anne olarak hala başka kadınlar tarafından hazırlanmaya, beslenmeye ve size annelik edilmesine ihtiyaç duyarsınız.
Arkadaşlarınızdan, bir bebek partisi düzenlemek yerine, sizin bir anne olarak doğumunuzu kutlamak üzere bir kutsama töreni düzenlemelerini isteyin. Böyle bir törende göreceğiniz sevgi ve destek sizin kendinize güveninizi artıracaktır.

Bu tarz törenler yeni bir dünya yaratmak için eskisini simgesel olarak tahrip eder. Anneyi kutsama töreni, kadının anne olarak yeni konumunu kabul eder ve aynı zamanda arkasında bırakmakta olduğu dünyaya veda etmesine yardımcı olur.

İdeal olarak bu töreni birisi sizin için organize eder. Törende nelerin olacağı herkes için değişebilir, yani herkes kendi hoşunda giden şeylerden oluşan bir kutlama hazırlayabilir. Sizi ne mutlu ediyorsa, sizi kim mutlu ediyorsa… Tabii, bunların hepsi doğumu, gebeliği ve anneliği içeren şeyler olmalı.¨

Bizim törenimiz şöyle gerçekleşti: 

İçeri giriş: Sima, odaya girerken herkesi adaçayı tütsüsü ile temizledi. Ellerimizi gülsuyu ile yıkadık ve teker teker törenin olacağı odaya girdik.
Büyük bir çember oluşturduk ve yere oturduk. Ben büyücek bir yoga yastığı üstüne oturdum.

Sima, her yönde farklı mevsimleri gösteren sembolleri yerleştirdiği ufak altarlar oluşturmuştu. 

Doğu: Hava, sarı, ilkbahar. 
Güney: Ateş, kırmızı, yaz. 
Batı: Su,mavi,sonbahar. 
Kuzey: Toprak, yeşil, kış 

Bu altarların her birinde birer mum yaktı.

Hep birlikte çemberi bozmadan güzel bir şarkı söyledik annelikle ilgili… Herkesin başında çiçeklerden bir taç vardı. Sima, benim artık bu bedenimi ardımda bıraktığımı ve anne olarak yeni bedenimle hayata başladığımı anlattı.
Biraz gözyaşı döktüm, çok ağlamayayım diye kimseyle gözgöze gelmemeye çalıştım. Çünkü o çemberde hep sevdiğim kişiler vardı. Her biri benim için önemliydi. Her birinin benim için bir anlamı vardı. Her biriyle farklı bir tecrübem vardı. Sadece benim için oraya gelmiş olmaları beni çok mutlu etmişti. Aklımdan bunlar geçerken Sima’yı dinlemek çok duygulandırdı beni… 

Sonra, beni çemberin ortasında alıp saçlarımı taradılar. Yumuşacık…
En güzeli ise herkesin bana hep birlikte masaj yapması idi! Etrafımda bütün sevdiğim insanlar beni yere yatırıp her yanımı mıncırdılar! Ayaklarıma, ellerime, sırtıma, bacaklarıma, ağrıyan kalçalarıma yağlarla masaj yaptılar… Çok güzeldi!

Masajdan sonra iyice gevşemiş bir halde kınayla süslenmeye giriştik. Güzel resimler çizdik ellerimize, ayaklarımıza…
Bu enerjiyle bir de güzel müzik olunca güzelce göbek de attık!

Çemberimize geri dönünce, herkes getirdiği boncuklardan bana kolye ve bilezik yaptı. Bu kolyeyi ve bileziği doğuma kadar hiç çıkarmadan üstümde taşıyacağım. 

En son olarak da bir yumak ipi herkes elden ele dolaştırdı ve benimle nerede/ ne zaman tanıştığını anlattı. Yumak ortada bayağı düğüm olmuştu ve herkes bileğine bağladı. Bu bağı tek tek makasla kestik. Herkesin bileğinde düğümlü bir ip oldu, bu düğümü doğum sonunda kadar kimse kesmeyecek.

Bir de herkese birer tane mum verdi Sima; doğum başladığında, mum sönene kadar çabucak herşey bitiversin diye… 

Çok anlamlı, çok güzel bir törendi. Bana kendimi çok özel hissettirdi. 

Gelecek hafta daha çok fotoğrafla görüşmek üzere!

Arzu