Başak ve Tuncay’ın Hamilelik Günlüğü — 37. Hafta

37+5’ten herkese merhaba ☺ 

Son yazımda çatı muayenesine gideceğimizden bahsetmiştim. Geçen hafta bu muayene gerçekleşti ve sonuç olarak normal doğum olacaksa bunu rahatlıkla yapabilecek donanıma sahip olduğumu öğrendik. Bu aşama benim için çok önemliydi. Biraz normal doğumdan, aslında sezaryenden de korktuğumu varsayarsak, bu bilgi bana cesaret verdi. Demek ki normal doğum olacaksa bunun önünde fiziki olarak kendi adıma bir engel yok. 

Tabii bir de Ozan’a bakacak olursak geçen hafta 3.500 görünen kilosu bu hafta 3.700 olmuş. Kendisi ufak bir engel yaratma yolunda sinsice ilerlemekte ☺. Geçen haftaki muayenede kendimi o kadar kasmışım ki canım çok acımıştı. Bu hafta daha rahat olmaya çalışınca canım da haliyle daha az acıdı. 

Bu haftanın en güzel şeyi Tuncay’ın da son muayenede yanımda olmasıydı. Ozan’ın tatlı burnunu ve dudaklarını beraber izlemek kadar güzel bir şey yok. Tek kötü olan şey Tuncay’ın grip olması… Grip olunca da iki seksen yataklara düştü. Şu an bir yandan şehriyeli tavuk çorbası yapıp, kiviler keserken bir yandan da bu haftayı yazıyorum. Doktorumuz Tuncay’ın hasta olduğunu görünce hemen iyileşmesini bebeği kucağına vereceğini söyleyince (evet onaylanmıyor biliyorum ama bir sürü hapa abanmak zorunda kaldık). Bana da geçmemesi için yoğun çaba sarf ediyoruz. Kendime bir maske almayı bile düşünüyorum. 

38. haftaya girerken bendeki değişikliklere bakarsak karnım bu hafta çatır çatır çatladı. O kadar kreme, yağa rağmen tam göbeğimden sağa ve sola doğru çizgiler oluştu. Kafama taktığım için her gün daha da ilerliyorlarmış gibi geliyor. Sadece banyo yaparken çok mutlu oluyorum çünkü suyun altında çatlaklar hiç görünmüyor ☺. Kilom bu hafta 56 olmuş. Yani hamileliğimin başından beri on iki kilo aldım. Bir haftadır gece uykuya geçiş sürem 3-4.30’u buluyor. Uyuyamıyorum. Devamlı bir mızmızlanma hali, rahatsızlık hissediyorum. Böyle olunca da sabah 10.30 gibi uyanıyorum. Sabah kalkınca ellerimin bütün eklemleri ağrıyor. O ilk uyanma anında bir bardağı tutmamın mümkünatı yok. Bülent Bey bunların ödemlerle ilgili olduğunu, tuzlu su veya çeşitli el egzersizleriyle geçebileceğini söyledi. Yürüyüşlerime devam ediyorum fakat süreler biraz kısaldı. Uzun yürüyüş yapmak istesem oturma isteğine engel olamıyorum. Valla iki gün önce sokağın ortasına oturacaktım. Hadi Başak ev hemen şu apartmanın arkasında diye diye eve kendimi zor attım ☺. 

Bu haftalara dair hiç mi güzel bir şey yok? Var tabii… Karnımdaki bu tatlı hareketleri çok özleyeceğim. Her sabah oh bugün de olmadı diyorum. Harika bir gün ve biz yine beraberiz. En fazla iki haftamız da kalsa bana hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor. Bu arada Ozan’ın 2014 bebeği olması da kesinleşti. Biz 2013 bebeği olur mu diyorduk ama beyefendi rahatına düşkün çıktı. Son dakikaya kadar merak ve heyecanla bekledik. Saatler 00.00’ı gösterdiğinde biz Tuncay ile 2014’te gelecek artık kesin buuu diye sarılıyoruk.:) Doğrusu Tuncay o an Erhan ile balon patlatma yarışındaydı ama ben böyle olduğunu hayal ediyorum ☺. 

Son alışverişlerimiz tam gaz devam ediyor. Hala bir uyku arkadaşımız yok. Ama sonunda çok tatlı bir montumuz oldu 🙂 Yılbaşında babasına gelen harika bir speaker odasında yerini aldı. O kadar bereketli ki biz çok iyi bir alet olduğu ve Ozan’ın odasında duracağı için biraz kıskanmıştık. Bir gün sonra daha iyisi yine hediye geldi. Başka ne isteriz ki ☺. Arada bize de bir şeyler düşüyor işte. Emzirme koltuğumuzu da bu süre içinde aldık. Kendileri şahane bir şey. Onu biraz kendimiz için aldık gibi oldu:D
Doktor bize diyor ki umarım bir dahaki randevuya gelemezsiniz ve burada görüşmeyiz. Ben de bu yazımı umarım bir daha günlük yazmam, doğum hikayemi yazarım diyerek bitirmek istiyorum. 

Gelecek hafta görüşmek üzere!

Başak