Naz Kız’ın Hamilelik Günlüğü — 24. Hafta

Sevgili Herkes,

Geçen haftadan bu yana nasılsınız? Umarım hepimiz kaldırabileceğimiz kadar zorluk, sıkıntı içindeyizdir. Ben anlam veremediğim bir kısır döngü, umutsuzluk, mutsuzluk, endişe içindeyim. Bunun bir sebebi işyerimdeki aşırı gergin ortam ve stres; bir kısmı ara ara takıldığım ev, iş, doğum, hastane konusu, bir kısmı da sanırım havalar… Böyle sıkıcı bir yazı yazıp, zaten herkesin içinde oluşan muhtemel sıkıntıları pekiştirmek istemem ama duygum başka türlüsüne izin vermiyor. Mümkün mertebe size bizden bahsetmeye çalışayım…
Bebişim artık içimde dans ediyor, taklalar atıyor, sağ kroşe, sol bacak maç yapıyor… Birkaç gün hiç hareketlerini hissedemedim, insan feci boşluğa düşüyormuş; ama maşallah eskiye döndü. 

Karnım kocaman oldu, artık herkes anlıyor ve soruyor; kız- mı erkek mı? Doğum ne zaman? Kaç kilo aldın? Doktorun kim? Ve o eşsiz soru; “köpeği ne yapacaksınız?” Moduma göre bazen sakin sakin, bazen gıcık gıcık cevaplar veriyorum. Genel olarak kendimi gıcık adlediyorum zaten; huysuz, suratsız… İşimi bayağı severim, ama uzun zamandır geri geri ayaklarla zor oluyor. Bu mutsızluk da bebeğimi ne kadar etkiliyor acaba? Umarım ona bir kötülük yapmıyorumdur… Neden bu kadar düştüm, anlamadım.
Geçen hafta diyete girdiğimi söylemiştim. Ama bu ruh haliyle bir de diyet beni hepten mutsuz ediyor; o yüzden çok kasmadan ama kasıyor gibi yaparak devam ediyorum. Dikkat ettiğim bir gerçek ama çikolata isteğim hergün artıyor, ben de 1-2 parça bitter çikolata ile nefsimi eğitmeye çalışıyorum, gel gör ki 73.5 kilo oldum; 23. Haftanın sonundayım ve toplamda 7.8 kilo aldım. 2 kilo önden gidiyorum. Bu arada fiziksel olarak kendine, bedenine özen gösteren biri değilim, oldukça rahat ve salaşım. Bu takıntım sadece hamilelik ve doğumun daha rahat geçmesi için. Yoksa kilo almışım, göbeğim çatlamış hiç umurumda değil. 

Ev arayışlarına devam ediyoruz ama ilk sorumuzda konu kapanıyor; o da malum “köpeğimiz var, sizin için mahsuru var mı?” Sadece bir evden “olabilir, köpeği görelim” dönüşü aldık; onu da biz eledik. Köpeği görünce ne olacak? Boyutuna göre mi karar verilecek? Köpek köpektir işte… Ciddi bir hayvansever bulmamız gerekiyor ama öyle zor ki… Ama aramaya devam, mümkünse bahçe katı bakıyoruz; olmazsa daire olacak tabi. Artık anneme yakın olalım, Emirgan’da kalalım takıntısına son verdik, vermek zorunda kaldık; zira ev yok, olana köpek bağlamazsın, fiyatlar uçmuş ama zaten kimse köpek kabul etmiyor ☺. 

2 hafta sonra doktor kontrolüm var, orada şeker yüklemesi yapılacak; kimileri “yaptırma, zararlı” diyor ama doktoruma güveniyorum; gereksiz yere ilaç vermeyen, doğal hayata olan merakımı bilen biri. Gerekliyse yapacaktır. İnşallah aksi birşey çıkmaz. Tansiyonum da maşallah 11-7; gayet iyi. Ayakta kalma sürem çok azaldı; yarım saatte yoruluyorum ve işim o kadar mobil ki, sürekli hareket halindeyim; hatta 2 hafta sonra benim koordinasyonunu yaptığım bir tören var, genelde 15 saat ayakta kalıp, oradan oraya koşturuyorum. Bakalım bu sefer nasıl idare edeceğiz? İş arkadaşlarım sağolsun, hepsi çok destek; alakasız birim personeli bile yardıma hazırız dediler. İnşallah su gibi geçecek. 

Geçen gün 170 SGK Danışma Hattı’nı aradım. Doğum ile ilgili sorularımı sordum. SGK anlaşmalı olmayan özel hastanenin doğum belgesi kabul ediliyormuş ama “iş göremezlik” raporu geçmiyormuş; onu SGK geçen bir hastaneden almak gerekiyormuş; aynı şekilde “iş görebilir” raporu için de aynı sistem geçerli ama doğum yapmadığınız bir hastane size o belgeyi verir mi, bilemiyorum. Ciddi bir prosedür bizi bekliyor. 16 hafta boyunca iş yerinden alamadığın maaşını da SGK gerekli bildirimler yapıldıktan sonra 20-45 gün içinde anneye ödüyormuş. Bir de süt parası varmış ama galiba 80 TL gibi birşey. Bir iş arkadaşımın eşi de hamile, gelecek ay doğuracak. O “annelik parası” diye SGK’nın 2000 TL verdiğini öğrenmiş, aynı danışma hattından. Ben de sordum, yok dediler. Sizden bu konuda birşey bilen var mı?
İşte bu da bu haftaki halimiz; çok şükür iyiyiz, daha iyi olacağız… Doğanın bize sunduğu her güzelliği hissedip, şükredip, tebessümle devam edeceğiz… Ara ara düşüyoruz işte böyle paylaşa paylaşa azalacak inşallah…

İçinizi sıktıysam affola… 

Haftaya görüşmek üzere

Sevgiyle Kalın… 

Nazlı