Başak ve Tuncay’ın Hamilelik Günlüğü — 33. Hafta

Şu güzel sürece resmi işler karışmasa daha iyi olur zannımca. Ne zormuş bireysel olarak çalışan bir doktordan, iş yeriniz istedi diye sgk onaylı bir rapor istemek… Zaten kendisinin verdiği çalışabilir raporunun hiçbir etkisi olmuyor. Bu sefer onun yönlendirdiği başka bir sgk ile anlaşması olan hastaneye gidiyorum. Doktorumun sekreteri “Buraya yakın, yürüyerek gidin” deyince başlıyoruz Ozan ile yürümeye. 

İstanbul’da hava oldukça soğuduğundan kısa mesafelerde bile yüzüm estetik ameliyat olmuşçasına geriliyor. Yürüyoruz, yürüyoruz. Fulya sokaklarında dik yokuşlar çıkıyoruz. Sonunda hastanenin önüne geliyoruz. Garip, butik bir hastane burası. Neyse ben işimi halledip gideceğim. Oh, kadın doğum katına da sorunsuz çıktım. Kaydımın yapılacağını hissediyorum derken doktorun on gün rapor aldığını öğreniyorum. Süper! Tamam, diğer bir sağlık kurumunu arayabilir, bu sefer doktorun olup olmadığını sorabilir, ona göre bu işi halledebilirim. Arayıp bu işi halledemeyeceklerini söylemeleriyle yine hüsrana uğruyorum. Bir devlet hastanesini arıyorum. Telefonuma birisinin bakması bir saat alıyor. Neyse derdimi açıklıyorum bir şekilde. Meğer beni dinleyen güvenlik görevlisiymiş. Bölümden kimse telefonumu açmıyor. Anladım, bu iş olmayacak. Cumartesi sabahı karşı tarafa geçip sgk ile anlaşması olan özel bir hastanede sorunu hallediyoruz. Bu arada miniğin suda uçuşan saçlarını da hayal meyal görüne gözlerimden yaşlar süzülüyor. Saçlı bir bebek olacakmış… 

32.haftada alınması gereken raporu 33. haftada alıyorum. Bir haftaya ne oldu hiçbir bilgim yok. Son çalışma tarihim 3 Ocak olarak belirtildi. 19 0cak Ozan’ın muhtemel doğum tarihi. Bir hafta daha çalışıp, sonra inzivaya çekilmeyi düşünüyorum.
Rapor için yaptırmak zorunda kaldığımız kısa görüşmede suda uçuşan saçları görmek ikimize de yetmedi. Biz Ozan’ı görmeyi o kadar çok özlemişiz ki… Neyse onun bir hafta sonrası kendi doktorumuzla randevumuz vardı. Orada da yüzünü göremedim ama bacakları, kafası ve tatlı karnını görüp ne kadar büyüdüğüne şahit oldum. Bu doktorumun da dediği gibi kafası ve karnı iki hafta önde giden bir bebeğimiz var. Kilosu tahmini olarak 2,5 kg.’a ulaşmış. 

Doktorum artık kritik haftalara girdiğimden ve hangi durumlarda acilen hastaneye gelmemiz gerektiğinden bahsetti. Kan gelmesi, su boşalımı ve karından başlayan, düzenli sancılar. Bir de doğum şeklinden ve doğumda meydana gelebilecek yırtıklardan vs. vs. Yırtık olması durumunda dikilmesi gerektiğinden, bunun ileride hem cinsel anlamda hem de sağlık anlamında sorun yaratabileceğine de değindi. Bu konuda ona güvenmemi istiyor, anlıyorum da neden yırtık varsa dikiş istememe fikrinde olacağımı anlamadım. Şu konuyu da bir araştırayım diyorum ☺.  

Son bir haftadır karnım akşamları deli gibi kaşınıyor. Çok önemsememiştim fakat doktor bunu görünce (bir gece önce çok şiddetli kaşımışım) bir kaşıntı kremi verdi ve geçmemesi durumunda mutlaka onu aramamı, saframla ilgili bir sıkıntı olabileceğini söyledi. Beni tanıyan, bilen eşim ise “E bunda ne var, sen hep kaşınırsın” dedi. Kaşınmaya bir başlarsam vücudumun her yeri sistematik olarak kaşınır ☺. Tabii ki ben doktoru dinleyip kremi kullanacağım ama Tunci’nin cevabı da çok hoşuma gitti…  Bu hafta yavaş yavaş hastane çantamı hazırlamaya başlayacağım. Ozancığımın odasının perdelerini de seçmem lazım. 

Sabah işe gitmek için saat altı civarında, hava henüz karanlıkken uyanıyorum. Uykusuzluk o kadar kötü geliyor ki… Bu sabah da aynı şekilde kalkınca “Kalkmayacağım, uykum var.” deyip başladım mızırdanmaya. Tuncay bebek gibi ağlama sesi yapıp “Böyle olunca bal gibi de kalkacaksın canım” dediğinde “Kalkmayacağım işteee” diye kızdım. Şu an düşünüyorum da evet Ozan, gelmeni çok istiyoruz. Ama uyumak ve sakin hayatımızın çok değişmemesini de istiyoruz. Yok mu bunun bir arası acaba? ☺ 

Geçen hafta okuyacağımı söylediğim Tomris’in emzirme notlarını okuyup, hatmedip, gerekli notları kendimce kağıtlara yazdım. Belki takılırsam hızlıca bakıp yararlanabilirim.
Bu hafta da böyle geçti… 

33+4’ten herkese sevgiler

Başak