Başak ve Tuncay’ın Hamilelik Günlüğü — 12. Hafta

Yazıp yazıp siliyorum on dakikadır… Oysa geçen haftadan beri yazacak bir sürü şey vardı. Bu sabah aldığım bir haberle bütün sevincim dondu kaldı. Çocukların ölümünü, öldürülüşünü seyrediyoruz. Bir fotoğraftan hissediyoruz onu. Bir gülüşten tanıyoruz… Çok genç henüz… Hepimizin kardeşi yaşında, belki daha da genç… Haince bir tuzakla sıkıştırılıyor sokak arasında… Küfürler yetmiyor, tokatlar tekmeler yetmiyor, fırından alınan odunlar bile yetmiyor onu yok etmeye… Kalkıyor ayağa ama olmuyor işte…
Böyle bir günden yazıyorum sana bunları canım yavrum… 

Annen iyi hissetmiyor bugünlerde. Bir iki aydır böyle aslında. Tek güzel ve umut verici haber senin her geçen gün sağlıklı bir şekilde büyümen ve ultrasonda babanla bana türlü oyunlar, hareketler yapman oldu. Bu hafta ikili tarama testimizi yaptırdık. Korktuğum gibi olmadı. Tamam, koluma takılan kemeri istemsiz bir şekilde takıldığı gibi çıkarmaya çalıştım fakat teslim olmam da çok uzun sürmedi. Tam her şey bitti kan verebildim derken doktor gelip kan alan hemşireyle konuşmasın mı! İğne kolumda yalvarır gözlerle gitmesini bekledim. Fark etmiş olacaklar ki “Şu an acı çekiyorsun değil mi” diye bir soruyla karşılaşıyorum. Benden yavru kedi sesi gibi bir şey çıkıyor “biraz”. Ama şunu farkettim ben kan aldırabiliyorum artık. Süper bir şey bu yahu!!! Hayatım boyunca bunun fobisini yaşadım. Nasıl yendim anlamıyorum. Testimizin sonucu cuma günü belli olacak. 

Seni bir değişiklikten haberdar etmemiz gerekiyor. Baban ve ben varlığını öğrendiğimizden beri çok evhamlı anne babalardan olmadık. Bu konulara çok heyecanlı ve meraklı bir çift de değiliz. Ama hamileliğin başından beri gittiğimiz doktorumuz gözümüzde çok gamsız bir profil çizdi. Küçük bir araştırmayla yol yakınken dönmenin herkes için iyi olacağına karar verdik. Enise Teyzen çok yardımcı oldu. Yeni doktorumuz Kübra Taman. Duymamız gereken her şeyi kısa bir özetle geçti. Hatta senin her şey normal giderse aramıza katılacağın tarih hakkında da bizi bilgilendirdi. 19 Ocak şu an muhtemel doğum tarihimiz ☺ Çok tatlı bir kış bebeği olacaksın… 

Şimdi gelelim bu haftaki görüşmemize: Seni kerata seni! Kocaman olmuşsun. Bir önceki kontrole gelemeyen baban senin bu halini görünce çok şaşırdı. Parmaklarının boğumuna kadar gördük. Açıp kapatıyorsun, takla atıyorsun, poponu dönüyorsun, ayağını kaldırıp parmaklarını açıyorsun. En komik halin üç boyutlu ultrasona girince oldu. Birden arkanı döndün ve öyle kaldın. Onu kapatıp diğerine geçince yine döndün, istem dışı hareketler yapmaya başladın. Prensiplerim var diyorsun yani… Bu tavrını sevdik! Boyun, kilon, ense kalınlığın her şey 12+2’ye uygun görünüyormuş. Bunların dışında bir sürü test var yaptırmamız gerekiyor. 

Sana komik bir anımı anlatayım: Doktorumuzun asistanı eğer uygunsam idrar testini hemen verebileceğimi söyleyince hiç beklemeden hallettik. Yalnız ben lavobodan çıkınca babanı bir gülme aldı, sorma… Neye güldüğünü anlamadığım için gözlerimle “Ne var ,ne oldu” hareketleri yapıyorum ama hiççç duyan yok. Kulağıma eğilip “Başakçığım tamamını doldurmana gerek yoktu. Alacakları sadece iki damla” deyince beni de bir gülme aldı. Hemen dökmeliyim kimse görmeden dedim ama nafile… Asistan da görünce onu da bir gülme aldı. Ben o heyecanla bir damlasını bile harcamayayım demiştim ☺ 

Bu hafta neredeyse sıkıntısız geçti diyebilirim. Hafta sonu kahvaltılarımızı dışarıda yaptık. Açık hava kendimi iyi hissetmemi sağladı. Sadece pazartesi günü kötüydü. Bütün gün yediklerimi çıkardım. Nadir kötü geçen günlerdendi anlayacağın. Bir de son iki-üç gündür bir şeylere aşerme modası başladı. Canım durup dururken sütlaç ve kıymalı börek çekiyor-du. Artık yeter diyerek börekçi aradım. Hepsinde kıymalı kol böreği bitmiş. Bir börekçi Boşnak böreği getirdi. Hiç kesmedi. O canım pastane böreğinin yerini tutması imkansız. Yok fenalık geçireceğim. Yemem lazım. En sonunda ismi lazım değil ünlü bir börekçimizi aradım ve durumdan bahsettim. Bahsettim çünkü evimiz paket servis alanlarının dışında kalıyordu. Hemen getirdiler sağ olsunlar. Ben böyle bir böreğe saldırış hayatımda görmedim. Üç dakikada yemiş olabilirim. O kadar rahatladım ki…
Yavrum e artık üç ayı devirdin. Umuyorum ki artık mide bulantılarını keseceksin. Daha sakin bir beraberlik yaşayacağız. Her muhabbetimizin yarısı sensin. Seni çok seviyoruz.

Gelecek hafta görüşmek üzere…

Başak