Evren’in Doğal Doğum Hikayesi- Bölüm 2

Bahar Geldi Ailemize…

Ablası gibi tam 40 hafta 1 günlükken geldi
Bahar, neşe getirdi ailemize 🙂

Yalnız bu ablasını epey bir solladı doğum hızı
konusunda. İlk doğumda ‘epeyce’ bilgilendikten sonra, dalga geçiyordum, olmaz
diyordum ama doğum, öyle filmlerdeki gibi bir anda olabiliyormuş. 

YavruSu’nun Su Gibi Doğumu diye
yazmıştım burada geçen hafta… Öyleyse bu da Bahar’ın şimşek hızıyla fırlaması
oldu diyebilirim 🙂

Pazartesi akşamı, 8:30’da başlayan ani ve
şiddetli sancılarla kendimizi zor attık hastaneye. 9:10’da hastane odasına
girdik ve 9:18’de doğum oldu. 8 dakikada, 3 itmede çıktı Bahar. Biraz uzakta
yaşasaydık, ben de yol kenarında doğurup taşla kesecektim herhalde kordonunu.
Neyse ki yetiştik son anda. 

Tabii öncesi var, ebemiz sağolsun, uyarmıştı
beni, bu doğumun hızlı gelişebileceği konusunda. “Öyle evde oturup
sancıların 10 dakikada bir, 5 dakikada bir düzenli gelmesini bekleme, şiddetine
bak, düzenli olmasa da vakit kaybetmeden hastaneye gel” demişti. 

Nitekim dediği gibi oldu, önce tek bir tane epey
şiddetli bir sancı geldi. Annemle yemekten sonra yürüyüşe çıkmıştık. Birden
sanki suyum gelmiş gibi bir kütlenin aşağıya düştüğünü hissettim. O düşme
hissiyle beraber sanki kalçam açıldı ve belime çok şiddetli bir sancı girdi ama
30 saniyede geçti. Sonra bir saat boyunca hiçbir şey olmadı. Derken 8:30
gibi çok şiddetli sancılar gelmeye başladı düzenli olarak. Sonra kanamam oldu,
hatta hemen akabinde felaket bir itme hissi geldi, her kasılmayla daha çok
yaşadım bu hissi, itmeye başlasaydım evde doğurabilirdim.

Aslında aklımdan geçmedi değil. Öyle yoğundu ki
itme hissi, yatağıma uzansam, şuracıkta doğursam ne olur sanki diye düşünmeye
başladım. Ve fakat nedense sezaryen riskini düşünüp onun için hazırlanmıştım
ama evde doğum konusunda hiçbir hazırlık yapmamıştım. 

Ebemizi aradık, daha doğrusu eşim aradı, benim
konuşacak halim yoktu zira. O da hemen gelin dedi. Bu korkunç itme hissiyle
birlikte saat 9’a doğru büyük kızımızı annemle evde bırakıp hastaneye doğru
yola çıktık. Hastane 15 dakikalık bir mesafedeydi. 9’u biraz geçe hastaneye
giriş yaptık, eşim acilde kayıt yaptırırken ben kendimi orada bir sandalyeye
zor attım, beni gören bir hemşire, “itme hissiniz mi var?” diye sordu
ve koşmaya başladı. Sanırım orada doğuracağımı düşündü. Hemen bir tekerlekli
sandalye kapıp geldi ve koridorlarda koşarak beni doğum odasına ulaştırdı.

Odaya girince kendimi yatağa zor attım, nasıl
dayanacağım derken 8 dakika sonra doğurdum. Toplam 48 dakikada her şey olup
bitmişti. Geriye kalan şaşkınlık hissi ve bir kez daha doğurmanın ne kadar
güzel olduğuydu. Hamilelik de çok güzel ama 9 ay boyunca karnınızda taşıdığınız
bu canlıyla karşılaşmak tarifsiz bir duygu gerçekten. Göğsüme yatırdıklarında
bunu tekrar tekrar yaşamak istediğimi düşünürken buldum kendimi. Neyse, sonra
bir taraflarıma cimcik attım da kendime geldim 🙂

Aslında doğumun bu kadar hızlı olması bebek için
pek iyi olmadı. Doğum kanalında yeterince kalamadığı için sıvılarını tam
boşaltamadı, ağzından sürekli tükürük çektik. Benim için de çok ani gelişti,
hastane çantamıza son dakika koyacaklarımızın listesini hazırlamıştım (diş
fırçası vs. gibi), kasılmalar düzenli olmaya başlayınca kasılma aralarında
vaktim olacak, o zaman koyarım diyordum, ama bir anda çok şiddetli bir şekilde
2 dakikada 1’le başlayıp sancı uzunluğu 1 dakika sürünce hiçbir şey yapamadım
tabii. Öylece gittik hastaneye. 

Hastanede hemen her şey vardı, ne yazık
ki sütyen yoktu (:P), neyse ki sütyene gerek de yoktu, kuzumu yatırdım koynuma
ve bol bol emzirdim doyunca. 

İyi ki geldi Bahar, bahar getirdi ailemize:)

Evren Bay

Güneş’in doğal doğum hikayesi
Mine’nin doğal doğum hikayesi
Gizem’in doğal doğum hikayesi
Öykü’nün doğal doğum hikayesi
Asuman’ın doğal doğum hikayesi