“Normal Bir İnsan” Olarak Kadın

Kadın olmak zor. ‘Kadına tahammül göstermek zorunda olan insan’ olmak daha da zor. Düşünsenize… kadının “normal bir insan” olarak varlık gösterdiği süre ayda sadece 1 hafta! Konuyu değerlendirmek için ayın 4 haftasını masaya yatıralım:

1. Hafta PMS’le (adet öncesi gerginlik) geçiyor. PMS nedir? adete hazırlık. Sistem öyle kurulmuş ki kan ve acı dolu bir haftayı yaşamaya başlamak için önce hazırlanmak gerekiyor. Efendim önce hormonlarımızın dengesi bozuluyor hemen akabinde sinirlerimiz bozuluyor, neticede ayarlarımız ve işleyişimiz bozuluyor. Önümüze gelenin ağzının üzerine elimizin tersiyle vurmuyorsak kulak zarının ciddi hasar görmesini sağlayacak yükseklikle sesler çıkarıyoruz. Evet bunu yapabiliyoruz. Bu haftada gerek eşimiz/sevgilimiz, gerekse bakkal, manav, otobüs şöförü gibi tanıdıklarımız bizden mümkün mertebe uzak duruyorlar, yanımıza kibritle ateşle filan yaklaşmıyorlar.

PMS haftasını rahat atlatabilmemiz için modern tıp, doğal yöntemler, kocakarı tıbbı, kocamızın sevgilimizin tıbbı, patronumuzun tıbbı… her türlü tıp yüzyıllardır elele vermiş çareler geliştirmeye çalışmış. Ama bugün olmuş bu hazırlık haftasını insanlıktan çıkmadan tamamlamanın yolu bulunabilmiş değil. Ne garip değil mi?

2. Hafta, onca hazırlıktan sonra sanki böyle çok aşırı bir özlemle hasretle aşkla bekliyormuşuz gibi kapımızı çalan kan, acı ve gözyaşı dolu olan hafta! Belin ağrımazsa karnın ağrır, karnın ağrımazsa başın ağrır. Bazılarımızda ikisi birden üçü birden, beşi bir yerde ağrır! PMS der ki: “E o kadar hazırladık sizi bir canınıza okumadan bırakmayız valla!” Ağrıya şişkinlik eşlik eder. Hiçbir kıyafetin düğmesi kapanmaz fermuarı çekilemez. Popoyla karın büyüme yarışı yaparlar. 15 dakikada bir tuvaleti ziyaret etmek gerekir. Hatta bazen tuvalete yerleşilir orda yaşanır. Şanslıysak elimiz yüzümüz Ege haritasına dönmeden bu haftayı atlatırız. Ama normal şartlarda bol engebeli büyüklü küçüklü sivilceler peydah olur, halamın kızı Zehra misali asla gitmeyeceklerini müjdeleyerek gelir yerleşirler.

Envai çeşit naz da bonus: “Ay ayağım üşüdü, ay karnıma fil kaçtı galiba, ay bacağım kopuyor bi dakka, bugün gidemeyiz çok hastayım yarına ölürüm…” çeşitlemeleriyle kocamızın/sevgilimizin canına okumakla kalmayıp kastederiz. Araba reklamından tutun da Benny Hill Show‘a kadar ota böceğe salya sümük ağlayabilme kapasitesiyle doldurulmuşuzdur: “Ayyyy gördün mü Vim şeffaf krem deterjanı artık üretmiyorlarmış. Oysa şu kadarcık Vim’in yıkadığı bulaşıklar….. ühühühühüh“.

3. Hafta ise PMS ve mensturasyon haftalarının şokundan kurtulup normale dönme çabasıyla geçer. Hormonlar gider gelirler yine. Ama mesela keseri kaldırıp karşımızdakinin kafasına tam indirmek üzereyken uyuşturucunun etkisinden kurtulmuş gibi olur, son anda dururuz. İyileşme belirtileridir bunlar. Bir nevi arınmaya çalışır vücut… kendini asabiyet, elem, keder ve hassasiyetten detoks eder. Savaştan çıkan kadın normal hayata ve dış dünyaya adapte olmaya çalışır, kabul edilmeyi bekler. Koskoca bir metamorfoz yaşadık, elbette 1 hafta sürecek insana dönüşme kısmı…

Ne oldu? Geriye 1 hafta kaldı. Bu ne demek? Kadınların normal bir insan olarak varlık gösterdikleri süre ayda sadece 1 haftadır! demek. Evlenme teklifleri o hafta edilir, çıkma teklifleri o hafta edilir, bebek yapmaya o hafta karar verilir, kadından bir şey istenecekse o hafta talebin karşılanma ihtimali en yüksektir. Ayrıca gelin/kaynana vukuatlarının en az yaşandığı hafta da o haftadır. Hem gelin hem de kaynana o haftaya denk gelmişse destansı aşk hikayeleri yazılır.

Yani Beyler: o haftayı tutturdunuz tutturdunuz, yolsa gardınızı alın, çelik yeleğinizi giyin, sesinizi çıkarmadan ve kıpırdamadan olduğunuz yerde kalın! Karınızın/sevgilinizin ayarıyla oynamayın, işleyişine müdahale etmeyin, yağını suyunu filan değiştirmeye kalkışmayın ve sadece dua edin!

Herkese bol şans!