Arzu’nun Bebek Yapım Günlüğü-Bölüm 1


Planım neydi? 

Çocuk yapmak. 

Çocuk yapmamakta
tecrübeliydim oysa…dile kolay 39 yıldır çocuk yapmamayı becermiştim! Şimdi
herşeyler geçince, bar/dans/gezmeler bitince, harika bir adamla tanışınca, aşık
olunca, iş/para endişelerimi bir yana koyabilince… ay anneeee tamam!
hazırdım!  

Şubat 2012’de ilk denememizi yaptık, son adetimi 14 şubatta
görmüştüm. Peki, plan neydi: 

Süper kocamın güçlü ve kaliteli
spermleri benim şahane ve mutlu yumurtamla anında birlesecek, ben onları tüpte
bile hissedeceğim, hemen rahmimde asılacak, hamile kalacağım, kocaman karnımla
gurur duyarak salınacağım ve bebeğimiz gelecek ve ben anne olacağım. Cok basit
değil mi?

Planım buydu.

A, bi de evlenecektik tabii:) 

Ha! 
Peki ne
oldu? 

Süper kocamın güçlü ve kaliteli spermleri benim şahane ve mutlu
yumurtamla anında birleşti ama… hmmm hiç bir şey olmuyor… hamile miyim
acaba? 
Hissetmem mi lazim? E pekiii adetim ne zamandı? Geciktim mi?
Prediktor alalım tamam. 2 gün gecikti…aa negatif…tabii daha erken…Yogayı
bırakıyorum…

Bir daha alalım…aaa pozitif!!! hamileyim!!! Ben sana
demiştimmmmm trilaylaylooommmm……

Doktora gidiyoruz. Ama o nedir? yolk kesesi kanaması…
erken dönemde düşük…haydaaa…¨Merak etmeyin çoğunlukla olur. Tekrar
deneyin.¨

39 Yaşındayim. Günlerden 30 Mart, sadece 6 haftalık.
Peki, balayına gidelim madem. 

Çok üzüldüm. Sanki bedenim bana
ihanet etmişti. Hani kolay olacaktı? Hani şıp diye hamile kalacaktım?
Hani hemen kocaman karnımla hava atacaktım? Ne olmustu ki? 

Doktoruma göre: “Olabilir. Olağandır. Herkesin başina
gelir.” Gerçekten de bir çok arkadaşim “herkesin başına” geldiğini
onayladı….ne çok kadın varmış, erkenden 6-8 haftalıkken düşük yapan,
bilmezdim. Öğrendim. Aslında ben bu konuda hiç bir şey bilmezmişim.
Utandım biraz cahilliğimden. Başladim okumaya…

Deli gibi…


Elime ne geçerse okudum. Geleneksel kitapları, modern
kitapları, Türkçe blogları, İngilizce websitelerini, sağlık dergilerini
okudum…videoları izledim. 
Sorular sordum. Bazen düzgün yanıtlar aldım,
moralim düzeldi. Bazen oturdum, ağladım. Ruh halim tam bir tahtarevalli
gibiydi; aşağı-yukarı/ aşağı-yukarı…

Kocama bağırdım: “sen hiç düşük yapmadin
tabi, konuşursun böyle! ” Oysa, beni sakinlestirmek icin elinden geleni
yapıyordu. Gittikçe hırçınlaştım. 

Nisan’da ara verdik.

Mayıs’ta tekrar denedik

13 Mayıs’da regl oldum

Haziran’da tekrar denedik

10 Haziran’da regl oldum

Temmuz geldi

Duramıyorum. Midem bulanıyor sabahları….bir mide
bulantısına bu kadar sevineceğimi bilemezdim…midem bulandıkca, mutluluktan
ağladım…5 Temmuz’da gittim laboratura HcG testi yaptırdım. 10 çıktı. Ne demek
ki? 5’in üstü pozitifmiş ama 10 çok düşükmüş. Hemen doktorumu aradım. Şoyle
dedi: “Arzu hanim, henüz adetiniz bile gecikmemiş, bekleyin…9 Temmuz’da da
olmadıysanız, gelin.”

8 Temmuz’da regl oldum. Doktorumu aradım: “Arzu hanım büyük
ihtimalle kimyasal gebelikti. Endişelenmeyin. Sonbaharda kadar deneyin. Biliyorum
39 yaşındayım diye panik yapıyorsunuz ama sabırlı olun, zamana bırakın,
bedeninize güvenin.”

 Ha! Söylemesi kolay! Gel de sen güven! Sen hiç düşük
yaptın mı doktor bey? Hamile kalmanin zor olacağını sana söyleyen olmuş muydu?
Ya neler oluyor bana? Herkese bağırıyorum, yok yere ağlıyorum, sevgili kocama
hayatı cehennem ediyorum; telefonda, banyoda, salonda, mutfakta, yatakta… canım
kocama etmediğim kalmadı.

Ben, artık ben
değilim. Bağırıyorum. Ağlıyorum. Hiç kimseyi dinlemiyorum. 

Oysa, bedenimle
ilişkim hep çok iyiydi. Hep spor yaptım. Yoga, hayatımın bir parçasi idi
(ashtanga). Yogayı bırakmak hiç iyi gelmedi, bu kesin!  

Sonra sevgili
kocamla bir uzun konuşma ve anlaşma yaptık. Kendisini makina gibi hissettirdiğimi
soyledi. “İki aşık insan, böyle makine gibi, takvimlerle sevişiyor…yahu olmaz
böyle, ben çok rahatsızım. Kendinden, bedeninden ve benden uzaklaştın. Şu andan
uzaklaştın. Olana değil, geleceğe bakıyorsun ve sürekli endişelisin…”


Doğruydu
Planı değistirmeliydim
Değiştirdim!Yeni planla 2. bölümde görüşmek üzere…

Arzu
arzu@walksinistanbul.com