Leyla’nın Sağlıklı Yemekle İmtihanı

Yoğun talep üzerine 22 Aralık 2009 doğumlu kızım Leyla‘nın beslenme şeklinden örnekler sunuyorum:

Kahvaltı:
Genellikle okula yetişme telaşı içerisinde olduğumuzdan kahvaltısı çok uzun sürmüyor. Yarım çay bardağı buğday çimi suyuyla başlıyoruz. (Evet aynen öyle:) Eğer çok acelemiz varsa bu kısım atlanıyor. Yumurta, keçi sütü, bal muhakkak yiyor.  Haftasonları ise kahvaltısı daha uzun sürüyor. Bu saydıklarıma peynir, tereyağlı ballı ekmek, domates, salatalık, yeşillikler ve meyve ekleniyor.

Öğle Yemeği:
Öğle yemeğini okulda yiyor. Sınıf arkadaşlarının tembel anaları genellikle makarna ve sandviçten başka bir şey hazırlamadıkları için Leyla da makarnadan başka bir şey yemek istemiyor. Şimdilik tam tahıllı organik makarna miktarını çok çok az tutup sebze, et ve veya tavuktan sos miktarını çok tutarak kandırabiliyorum ama bu numarayı ne zamana kadar yutar emin değilim. Bunun dışında bulgur pilavı, Türkiye’de pek yaygın olmayan quinoa ve kahverengi ya da yabani pirinçten pilav yiyor (beyaz pirinçe hayır diyoruz). Bazen de bademin ezilerek çıkarılan yağıyla balı karıştırarak sandviç yapıp koyuyorum. Bahsettiğim badem yağı özel bir makinayla çıkarılıyor. Evde yapmanız pek mümkün değil yani. Bunun yerine bol bol badem vermeniz de yeterli olacaktır.

Okulda öğle uykusundan sonra snack dedikleri bir ara öğün veriyorlar. Yazları bu genelde meyve oluyor ama kışları kraker cinsi şeyler verebiliyorlar. Miktar kısıtlı olduğu için çok müdahale etmiyorum. Sürekli olması durumunda Leyla’ya vermemelerini söylerdim. Yine evden keçi sütünden kefir götürüyor, okulda olduğu sürede onu ve hindistan cevizi suyu içiyor. Bu da Türkiye’de çok yaygın değil. Ama alternatiflerini bulmanız mümkün. Her yiyeceğin ithal olanını değil de yerinde yetişenini tüketmek taraftarıyım.

Akşam yemeğinden önce badem, ceviz, fındık, yine Türkiye’de pek yaygın olmayan goji meyvesi, yaban mersini gibi şeyler veriyorum. Yine hindistan cevizi suyu içiyor. Yaban mersinini bu yaz Kars’da dalından koparıp yeme şansımız oldu. Ahududu da aynı şekilde. Paketlenmiş meyvelerle arasındaki farkı öğrendik:)

Akşam Yemeği:
Akşam yemeğinde çorba, balık, tavuk, haftada 1 de et yiyor. Genelde köfte oluyor bu. Bazen sulu köfte gibi şeyler yapıyorum. Yemekleri hemen hemen her zaman ya tereyağıyla ya da hindistan cevizi yağıyla yapıyoruz. Çok kısa süre pişecek olan sebzeler için zeytinyağı ya da üzüm çekideği yağı kullanabiliyoruz. Salatalara da üzüm çekirdeği ya da zeytinyağı koyuyoruz…

Son 2 ay burda somon balığının zirve mevsimiydi, tavuk ve etin yerini balık aldı diyebilirim. Bunların yanında her zaman sebze oluyor. Sebzeleri çok kısa süre buharda pişiriyorum, yumuşasınlar diye…

Leyla yatmadan önce bazen kefir ya da keçi sütü içiyor, bazen de biraz meyve yiyor bazen de hiçbir şey yemiyor.

Abur cubur konusunda aldığım en popüler soru ise: ¨Hiç mi vermiyorsun??!!¨ Konvansyonel şeker ve türevi olan maddeleri (bunlar bonibon, jelibon, lolipop, bebe bisküvisi vb. maddeler) ASLA vermiyoruz. Kola, fanta, gazoz ASLA vermiyoruz. Ama dondurma, kakao oranı en az %70 olan kaliteli çikolata, kurabiye, pasta börek 2 haftada bir yiyor. Bazen arkadaşlarının doğumgünü partileri oluyor, orda da pizza ve benzeri ne kadar boş kalori varsa onları yiyor:) O kadar da tutucu değiliz ama sağlıklı beslenme kurallarını mümkün mertebe uyguluyoruz. Evde de arada bir sağlıklı tatlı‘mdan yapıyorum, severek yiyor.

Doğru olan siz ne yiyorsanız çocuğa da onu yedirmenizdir. Türk mutfağımız genellikle sağlıklıdır, sebze yemeklerimiz boldur. Yalnız gelenekten biraz uzaklaşıp sebzeleri daha kısa süreli (çok daha kısa süreli) pişirmekte yarar var.

Leyla yemek yemeyi zaman kaybı olarak gören bir çocuk. Bebekliğinden beri yesin diye savaşıyoruz. ¨Burda oturup yemekle uğraşacağıma şu koltukta tepinip, sehpaya atlamaya çalışıp kafamı gözümü yarabilirim¨şeklinde düşünüyor genelde. O yüzden her yemek faslı bizim için ayrı bir meydan muharebesi. Geçen sene dikkati dağılsın da otursun diye suyla oynamasına izin verirdik. Bu sene su numarasını yutmuyor, bazen çizgi film izlemesine izin veriyoruz. Doğru mu? Değil. Her sıradan ana gibi benim de umutsuzca aradığım çıkış yollarından biri. Ama doğru değil. 

Aslında yeme sorunu yaşayan annelere benim tavsiyem genelde şu olur: ¨Yemezse yemesin, bir öğün aç kalıp açlığın ne olduğunu öğrenince bir daha öğün atlamaz, gelir yer.¨ Genellikle işe yarar ama bu çarşıdaki hesap bizim eve uymuyor. Leyla bir keresinde 48 saat boyunca hiçbir şey yemediği halde ¨anne yemek!¨ demedi! Böyle de garip bir mahluk… Mesela eline sütünü verdiğimizde oturup içmez, bir taraftan içerken bir taraftan da araba kullanır. Kemerini bağlamaz, sürat yapar, yayalara yol vermez…

O yüzden problemsiz sıkıntısız oturup hapır hupur yemeğini yiyen çocuklara çok özenirim. Ama oturup yemek yemesini şu anki kuduruk haline tercih eder miydim? ona da cevabım hayır olur:) Benim hamile kalmaya çalıştığım zamanlardan beri hayalini kurduğum çocuk hareketli ve güçlü bir çocuk. Leyla‘nın öyle olması için elimden geleni yaptım. Kendisi için en büyük isteğim herhangi bir (ya da birkaç) sporu profesyonel ya da ona yakın bir şekilde yapması. Şimdilik bu hayalim rahatlıkla gerçekleşeceğe benziyor… İnşallah diyelim:)