Naz Kız’ın Hamilelik Günlüğü — 14. Hafta

Dear All, 

14. haftadan hepinize merhaba!

Bu hafta da önceki haftalara göre bir değişiklik yok, herşey umuyorum ki yolunda… Hafif şişliklerim başladı, karnım davul gibi, memelerimle çarpışıyor; bu da biraz nefes problemi yapıyor; ileriki ayların zor olacağının göstergesi değildir umarım. Artık 68 kiloyum, doğuma kadar 10 kilom kaldı ama herkes “he he oldu canım” tarzında dalga geçiyor, 20-30 kilo alacağımı söylüyor; hatta “tadını çıkar, verirsin” diyorlar. Bunu neden yapıyorlar? Onlara normal doğum ve sağlığım için kilo almamam gerek diyorum “he he oldu canım” modundalar. Bu çok bilmişlik beni deli ediyor. Zaten 2 haftadır hareketlerim minimumda, yüzmeye gidemiyorum, yürüyüşlere çıkamıyorum; üstümde yoğun bir yorgunluk hali var. Birazcık da havalar, gündem darken hafif depresif olmuş olabilirim. Zaten etrafta mutlu insan görmek mucize oldu; en azından benim çevrem öyle; herkes eşşek gibi çalışıyor ve somurtuyor. Kahkaha atmayı unuttuk ☹.

Ailemize son 7 yılda 7 bebe girdi; en küçüğü 5 aylık, en büyüğü 7 yaşındalar; onlar hayat kaynağım. Hepimiz yakın semtlerde oturuyor ve sık sık biraraya geliyoruz. Onları görünce hayat duruyor benim için; o kadar güzeller ki… hele 3 tanesi tam 2-3 yaş arası; yeni yeni konuşma halleri; bayılıyorum. Bu arada 7 bebenin altısı erkek, biri kız oldu. Ablam ve benden de iki erkek gelince takımı kuracağız inşallah. 

Bu arada benim son hal de bu; ama diyorum ya çok şişim…

Bu hafta kendimi daha iyi hissetmek için biraz mobilya, bebe eşyası, araba, puset vs bakayım dedim. Malum fiyatlar uçmuş. Herşeyi son dakika alıp, maddi olarak dara düşmektense, biraz biraz almaya başlasak mı dedim, mantıklı geldi. Mesela pahalı kalemlerden biri ana kucağı, puset, oto koltuğu vs. Allah korusun işler yolunda gitmezse illa bir çaresi bulunur. Facebook BYBO kapalı gruptaki yazışmaların hepsini okudum, eşim Bugaboo bee takıntılı ve ciddi pahalı. Chicco’da da güzel şeyler bulduk; derken ailede 7 bebe varken kuzenlere sormadan olmaz dedim. Ikisi Bugaboo Bee kullanıyor, biri Maxi Cosi, biri Chicco. Aman dedim hepten kafamı karıştırdınız! Bu arada bizde eşya alışverişi çok olur ama herkes bir şekilde ya dağıtmış, ya ikinciye hazırlanıyor. Yani bana bir hayırları yok. Derken bir kuzenim, bu yazışma esnasında 2 kızı olan bir arkadaşı ile birlikteymiş; ona sormuş. O da 3. Bebeği düşünmediğinden geri almamak üzere anakucağını verebileceğini söylemiş. Vallahi dünyalar benim oldu! Geri istese almayacaktım; çünkü biz rahat bir çiftiz, çamur oldu, köpek salyası bulaştı, kustu, işedi, aparatı kırıldı vb streslere girmek istemiyorum; o yüzden de büyük konuşmamak koşulu ile kimseden ödünç birşey almama taraftarıyım. Ama bu mucize oldu; tanımadığım arkadaşa selam olsun! Böylece ilk elimi attığım konu başarı ile kapandı. 

Bebişimin kozmetik eşyalarını da Almanya’dan alacağız. Orada 2-3 Euroluk şampuan burada 28-30 TL olduğundan eşimin kuzeni gelirken, getirecek. Yani daha onun haberi yok ama sanırım getirir… Mobilya konusunda da hep IKEA diyordum ama evimizin mobilyalarını da yapan, süper marangozumuz ile de konuyu görüşeceğim, belki uygun olabilir.
Biliyorum ki hepsi için çokcaaaa erken; ama dediğim gibi masrafları aynı aya getirmemek için bu yola girmek sağlıklı olacak. Bir de nedense içim pek bir sıkkın ve atamıyorum bu hali üstümden; ama bu konularla ilgili düşününce umut doluyor içime… Ama bu iş zormuş; sürekli okumak ve hafızada tutmak gerekiyor. Bir yandan indirim yakala diyorlar, bir yandan forum oku diyorlar. Başlı başına mesai! 

Ben şu an “Tomris’in emzirme notlarını” okuyup, not alıyorum; aynı zamanda “Bebeğinizi Beklerken Sizi Neler Bekler” başucu kitabım. Çok okuyorum dersem, yalan söylemiş olurum. Sadece bakınıyorum. Mesela bir site var dedi ablam, üye oldum. Anneler eşyalarını satıyor, kimi bedava veriyor; bedavaları gerçekten ihtiyaç sahipleri alabilirse ne mutlu; ama indirimli ürünler de bayağı güzel. Pek 2. Elci biri değilim ama alışmak gerekiyor bence. Hayatımda yepyeni bir sayfa açmış gibiyim; hep heyecanlı, hem kaygılıyım; bir tarafım akışa bırakmak, diğer tarafım ince ince işlemek istiyor bu süreci. Tamamen iki dengeli ilerliyorum; manik-depresifin daha iyileştirilmiş hali gibi. Mesela günlerdir çok yorgunum ama ne olduysa Salı akşamı delirdim ve evi süpürdüm, sildim, toz aldım, banyo camlarını sildim, ütü yaptım, mutfağımı düzenledim. Neden bu işkenceyi yaptım, henüz açıklayamıyorum; yatağa yattığımda sırt ağrısından ağlayabilirdim. Temizlik boyunca genelde pek yapamadığım minikle sohbet haline büründüm; bir baktım bayağı bayağı anlatıyorum. 

Bu haftasonu kendisi ile ilk tatilimizi yapacağız; 3 kadın gezmelere gidiyoruz… çok sevdiğim ve süper Pozitif iki arkadaşım ile Türkiye’yi gezelim projemizin 2. Ayağı olarak Eskişehir havası alacağız, bir önceki turumuz Mevlana merakı nedeni ile Konya olmuştu; hatta dergahta kalmıştık; ben bayağı korkmuş, ertesi sabah koşa koşa İstanbul’a varmıştım. Pek açmadı beni; bakalım Eskişehir daha keyifli olacak gibi. Tabii burada konu minikle ilk yolculuk olması; umarım kolayca geçecek…
Miniği merak ediyorum, artık ayda 1 kontrol olduğu için kendisini 2 hafta sonra göreceğiz. Umarım iyidir. 

Beslenmemle ilgili kaygılarım var; haftada 2 balık, et yapamıyorum bir türlü. Evimizin bir düzeni olmadığı için, eşim de son dönemde hep çok geç geldiğinden, ben de mesai kuşu olduğumdan böyle bir geçistirme halindeyim. Kefir içmeyi azalttım, su ile başım dertte; 1 litre içince seviniyorum; zorluyorum kendimi ama nedense beceremiyorum. Yumurtaya resmen elveda dedim. Öyle kızıyorum ki kendime; güzel bir dövesim var beni. Sabahları buğday ekmeğine avocado- peynir- kırmızı biber- roka vb sandviç yapıyorum. Öğlen bazen sebze, bazen köfte, bazen pis pis kızartma yiyebiliyorum. Yoğurtla aram olmadığı için cacık usulünden gitmeye çalışıyorum. Saat 3-4 gibi 1 kivi, 1 portakal- 1 muz- 3-4 çilek yiyorum; bazen hepsini birlikte bazen ayrı ayrı. Tabii bu da aşırı şeker yüklemesi oluyor. Ceviz günde 1-2 tane belki. Akşam da ne varsa. Mesela dün ayıptır söylemesi kebap yedim; artık ağır geliyor, midem kaldırmıyor. Ondan önceki gün annem sağolsun yumurtalı ıspanak yapmış da bu sayede yumurta yedim. Mesela bu öğlen lazanya yedim, yanına yogurt aldım, 2 kaşık aldım bıraktım; kendimi zorlayayım diye yanıma aldım, gün boyu 1 er kaşık yesem, zaten bitecek; sütüm de var, acıkırsam müsli ile yerim dedim, akşam yüzeceğim; çok acıkıyorum. Ama işte böyle sağlıksız gibi beslenmem. Eşim de bana kızıyor, sorumsuzluk yapıyorum diye… Sanırım haklı ama diyorum ya bir dağıldık, toparlanamıyoruz. 

Düzenimiz altüst oldu; genelde de her gün aynı saatte eve gelen tipler değildik, çok sık dışarıda yerdik; hala bu düzensizliğin devam etmesi canımı sıkıyor ama herşey de benim elimde değil mi? bilmiyorum, bir “kal gelme” hali varsa, yaşıyorum sanırım. Son sorunum da hafızam! Kendisi tam bir hayalkırıklığı… neredeyse kendimi unutacağım. Işim çok dinamik bir iş; sürekli toplantılar, etkinlikler, detaylar vs ve unutma şansınız yok ama ben unutuyorum; unutmamak için heryer not kağıdı. En kötüsü toplantılarda kişi adı, etkinlik adı unutuyorum. Zaten süper hafıza değildim ama çokca arttı. Kaynaklar hamileliğin bunu yapabileceğini söylüyor ama buna sığınmak da ne kadar doğru, bilemedim. Bunun için bir öneriniz var mı? Mesela çörek otunun iyi geldiğini duymuştum, bizde çörekotu şurubu var, özünden yapılan doğal bir şurup, acaba içsem mi?
Sorular Sorular Sorular… 

Benden çok çekeceğiniz var da sizin daha haberiniz yok ☺. 

Haftaya gorusmek uzere…

Nazlı