Naz Kız’ın Hamilelik Günlüğü — 12. Hafta

Sevgili Herkes,

Bu hafta 12. Haftamıza girdik, yani en riskli dönemi geride bırakmaya az kaldı; çok şükür… 3 hafta üstüne doktor kontrolümüz vardı; araya 3 hafta girince muayene 1 saat sürdü; bıkmadan usanmadan sorduk da sorduk…
Çok şükür herşey güzel gözüküyor, büyüyoruz, maşallah çok da hareketli, ya da suda gezen 5 cm.lik bir şey doğal olarak hareket eder değil mi? ☺

Ultrasondaki ilk görüntüsü şezlongda güneşlenen biri gibiydi, eller ensede, keyif yapıyorduk. Hala ultrason ekranına bakarken, benim karnım değilmiş gibi geliyor; bu kötü birşey değil, değil mi? Bu dönemde bakılan down sendromu belirtilerine baktık, bunun için burun kemiği ve ense kalınlığına bakılırmış, maşallah hepsi iyi gözüktü; ensede ödem olsa bile zamanla gidebilirmiş ama bizde pek yoktu. Plasenta rahme yakındı ama bunun olabileceğini söyledi doktorum, rahim ağzı kalın ve kapalıymış; “düşük ihtimali kaldığını düşünmüyorum” dedi. Bebek zamanla kendini yukarı alırmış. Doktorumuz üzerinde durmadığı için ben de pek oralı olmadım. Ama aynı sorun ablamda da var ve ona hem ilaç verdiler, hem de hareket yasağı, spor yasağı vb yasaklar kondu. Sanırım bünye meselesi; en azından ben öyle düşünüp, dert etmemeyi tercih ediyorum. 

Bu dönemde cinsiyet pek bilinmese de kızda da erkekte de bacak arasında bir çıkıntı olurmuş, bu çıkıntı zamanla ya klitorise ya da penise dönermiş. Dolayısıyla cinsiyeti göstermiyor ama yönü fikir verirmiş. Bebeğin duruşuna dik ise erkek, paralel ise kız olduğu öngörülürmüş ama “yanılma payı var” dedi. Bizimki bayağı dikti, sanırım bir oğluş geliyor ☺. Tabii bu net olmayan bilgi, 1 ay sonra inşallah kesinleşecek. Ama ben kalbini duyduğum günden beri bu erkek atıyor demiştim; öyle gelmişti bana; hala da ultrasona bakarken hep erkek gibi bakıyorum. Gönlüm kızdan yanadır hep, bunu düşündükçe bile utanıyorum ama öyle, yalan mı söyleyeyim? Ama şimdi sağlıklısını diliyorum, başka birşey istemiyorum. 

Bu hafta gündem hep sağlık…
Benden istediği testler çok şükür iyi çıktı; karaciğer enzimlerim yüksekmiş ama bu dönemde olurmuş, “düşüp, düşmediğini takip edelim” dedi. Demir biraz düşük çıktı ama ilaç vermedi, 16. Haftada yeniden bakacak. Bu arada 2 hafta önceki TORCH testi olayı tam bir rezaletle sonuçlandı. Sadece özellerde yapıldığına vakıf olunca, Sağlık Bakanlığı’nı aradım ve verdim veriştirdim. “benim param yoksa ve bu test zorunluysa ne öneriyorsunuz?” dedim; karşıdan “biz size geri dönelim” dediler. Gerçekten 1 saate kalmadan aradılar ama benden daha fazla şey bilmiyorlardı, sıfır çözümle kapattık. Doktorumuz arayıp, bu parayı veremeyeceğimi söyledim; eşim de bana kızıyor, yaptır diye. Inat ettim vermem dedim; soygun resmen! Bu testlerden bazıları gerekliymiş, onları yaptır dedi, mecbur özel bir hastanede parayı daha az da olsa bayılarak yaptırdım, temiz çıktı. 

Geldik ikili test, ailedeki engel durumları, hastalıklara. Benim annem ve babamın sağır dilsizliği hiç konu değilmiş, ancak doğduktan sonra anlaşılabilirmiş; ama down sendromu, kalp hastalıkları vb aklınıza gelen herşeyi bilmek istiyorum; bunu kafama taktığımdan değil ama hakkım olduğunu düşünüyorum. Engelli bir ailede büyüdüm, hep derim çok şükür müthiş insanlar ama bu hayatımızın kolay olduğu anlamına gelmez. Annemin tarafı tamamen çürük bir gen mirası taşıyor; dayımın kızı bunun acısını çokca çekti, hepsine birebir tanık oldum ve zor, çok zor… Eğer bir sorun var da aldırır mısın diye soruyorsanız, buna cevap veremem, bilmiyorum; bunu da doktorla konuştuk; heyet raporu ile son verilebiliyormuş. Düşüncesi bile beni salya sümük ağlattı. Allah korusun, bekleyip, göreceğiz. Içimden bir ses herşeyin yolunda olacağını söylüyor; umarım öyle olur. Bu gerekçelerle ikili test için kanımı verdim, bu temiz çıksa bile üçlü testi yaptığını söyledi doktorum. Bu arada detaylı ultrason için meşhur Atıl Hoca’dan da randevumuzu aldık; benim doktorumun da hocasıymış kendisi. Doktorum gerekli görüyorsa, bizim için tamamdır mottosu ile 21. Haftama denk gelen bir gün gideceğiz. Bu arada Amiyosentez yerine yeni bir sistem gelmiş, sadece anneden alınan kan ile bebeğin tüm DNA çözümünü yapabiliyorlarmış ama bilin bakalım ne kadar? 2.700 TL imiş. Gerçekten daha neler göreceğiz acaba? Allah muhtaç etmesin de yaptırmayalım. Bunları çok düşündüğümden veya takıntı yaptığımdan değil, gerçekçi olmak gerektiğinden yapıyorum. Eşim de, ablam da eminim sizler de kızıyorsunuz ama bilmek önemli… Bilip de birşey yapacak mıyım? Olsun, bilmek önemli! 

Beslenme konusunda fena değilim, 2,5 kilo aldım, bu biraz fazlaymış, iştahım çok açık. Gaz problemi nedeni ile herşeye az az kimyon koymaya başladım, doktorum da “koyma” demedi ama ablam kimyonun fazlası zarar diye okumuş. Kafalar hep karışık bizde. Sabahları avokado- beyaz peynir- buğday ekmeği favorim, mideme çok iyi geliyor ama doymuyorum. Bir de hep taze, soğuk şeyler istiyorum. Geçen hafta hapşırıklar sonucu hasta olacağımı anlayıp, Eren’in meşhur tavuk suyu çorbasını yaptım, bol vitaminli, efsane oldu; afiyetle yedik. Bir de kivi ve portakala sardım, hergün birer tane yiyorum. Şimdi toparladım. Iki haftadır yüzüyorum, fena değilim ama havuzdan çıkınca karnım benden ayrı birşey oluyor ve kocaman şişiyor. Kıyafetimi giyemez oluyorum, sebebi nedir ki? Gerçi hamile olmadan önce de şişiyordum, hep şişiyorum, ailece şişeriz biz, umarım altından birşey çıkmaz. Bir de “haftada iki gün balık şart” dedi. Bu konuda bayağı netti ☺.  

Ve en başbelam başağrısı, hiç gitmiyor, beni hiç bırakmıyor. Ömrü hayatımda ilk defa baş ağrısı beni uykumdan uyandırdı. Doktorum ilaç içebilirsin dedi ama işe yaramayacağını bildiğimden, içmiyorum. Enseye buz iyi oluyor. Ama en iyi karanlık oluyor. Bu konuda zorlanmıyor değilim, içimdeki birşeyler yapma isteğini alaşağı ediyor. Ama buna da şükür diyorum, geçen hafta yediğim birşeyden dolayı kustum; çocukluğumdan beri kusma ile aram yoktur, hemen korkarım, paniklerim. Allah dağına göre kar veriyormuş, sürekli kusan bir hamiş olsaydım, panik atağa bağlardım herhalde.
Bir de uykular, ahh hasret kaldığım derin deliksiz uykular… benim gibi 10 saat uyuyan insan uyuyamaz oldu, gece sürekli uyanıyor, bol rüya görüyor; rüyamda hemen her gün tanığıdım vefat etmiş insanları görüyorum. Aslında onları görmek çok hoşuma gidiyor, özlemiş oluyorum ve iyi geliyor ama uyanınca yorgun oluyorum. Bir de rüyalarımda çok ağlıyorum, bunların bir nedeni var mı? Kafa mı iyice gitmiş bende? ☺. İki kere de eşim öldü, ayy ne ağladım ne ağladım; uyandığımda kolum kanadım kalkmıyordu yorgunluktan. 

Allahtan gün içinde çok çalışıyorum da kafam dağılıyor. Akşamları eve geç gidiyor, hemen yatıyorum. Haftasonu da nasıl geçiyor, anlamıyorum. Uzun zamandır güneşe hasretim, sıcak bir deniz kenarına gitmek ve durmak istiyorum, sanki enerji depolamaya ihtiyacım var gibi. Yorgun gönlüm beni geçen haftalarda çok yormuş. Akıl sağlığım için gündemi minimumda takip ediyorum, başım dönüyor, hamişlikte olmayan bulantılar başlıyor; beddualar edesim geliyor; o yüzden artık iki Canlı olduğum için şimdilik hakkımı sonraya saklamak üzere bolca susuyor ve izlemiyor, dinlemiyorum.
Hastane, ev değiştirme, bütçe konusunda hiçbirşey yapmıyoruz. İçimizdeki tembel kalkamıyor yerinden ve harekete geçemiyor bir türlü; belki bunun da bir sebebi vardır, kim bilir…
İşte böyle sorular, cevaplar, tatmin olunmayan cevaplar, komşunun kızı öyle demiş, dayı kızı şunu yemiş, ablam öyle şişmiş, annem böyle doğrumuş hikayeleri ile hayat bir hız devam ediyor… herkesi dinlemek ve “he he” demek bile yorucu. Kendi kabuğuna çekilsen, gerçekçi olmuyor. Ben en iyisi çalışmaya devam edeyim… 

Haftaya görüşmek üzere… 
Sevgiler, 

Nazlı