Ege’nin Evlat Edinme Hikayesi — 8. Bölüm

Herkese merhaba,

Son yazımızdan beri epey oldu. Bugün bekleme sürecinde neler yaşadık, yaşıyoruz… Evlat edinme işlemleri nasıl işliyor bu konular hakkında konuşalım istedim.

Öncelikle evlat edinme işlemlerine değinirsek; biz karar verip gittikten sonra sosyal hizmetler görevlimiz belirlendi ondan sonraki bütün görüşmeler ve işlemler onun kontrolündeydi. Başvurumuz sırasında bir dizi belge hazırladık ancak en heyecanlısı sanırım kendimizi tanıtan ve evlat edinmek istediğiniz çocuğa söylemek istedikleriniz ödeviydi. Biz iki sevgili bir döktürdük bir döktürdük… Ne çok şey varmış söyleceğimiz her birimiz on sayfanın üzerinde yazdık ☺.

Başvurunuz sırasında belirleyebileceğiniz kriterlerden bahsetmiştim. Eren bu konuyu biraz daha açmamı istedi. En doğru bilgiyi müdürlükten edinebilirsiniz, elbette ben yaşadıklarım kadarıyla aktarmak istiyorum. Bebek evlat edinebilmek için bir yaş sınırlaması var. Henüz 32 yaşında olduğumuz için bu bizi etkileyen bir kriter olmadı. Evlat edinmek istediğiniz bebeğin cinsiyetini belirleyebiliyorsunuz, biz belirlemedik. Sıramız iki cinsiyette de ilerledi ancak kız bebek evlat edinmek isteyen aile sayısı oldukça fazla olduğu için sıramızın gelmesinin 2,5-3 yıl arasında olacağını belirttiler. Erkek bebek sırasında sıramız daha öncelikli oldu, buna rağmen 8 aydır bekliyoruz. Son duruma göre az kalmış, öyle bir müjdemiz oldu ☺. Evlat edinmek niyetindeyseniz mutlaka bu bekleme sürelerini de gözden geçirin derim. Biz başvurduğumuzda bu kadar uzun süreceğini düşünmemiştik. Bebeğin kesinlikle sağlıklı olması veya olmaması, kardeş kabul edilip edilmemesi v.b kriter ekleyebiliyorsunuz. Hatta din, dil, ırk gibi kriterler isterseniz ekleyebilirsiniz ki biz bunların hiçbirini yapmadık. Sizin belirlediğiniz kriterler bekleme sürenizi daha da uzatabiliyor. Sosyal hizmetler görevliniz ev ziyareti yapıyor, yaşadığınız evin çocuk gelişimi için uygun olup olmadığı inceleniyor. Bunun dışında kurum içinde ve sosyal çevrede görüşmeleriniz oluyor.

Peki bu 8 ay nasıl geçti, geçiyor?

Artık geçmiyor saat, dakika sayar durumdayız. Sanki zaman bir yerde takılı kaldı, akreple yelkovana benim yardım etmem lazım dönmesi için. Bizim dosyamız onaylandıktan sonra biz hazırlıklara başladık. Yıllardır içimizde biriken boğazımda düğümlenmiş kalan ne varsa onu atma zamanıydı ve inanılmaz keyif aldık. Odasının duvar renginin tonu için bile saatler harcadık. Oğlumuz için yaptığımız her bir hazırlık bizi ona daha da yaklaştırdı, daha bir sevdik. O zaman anladım yüzünü hiç görmediğin, varlığını sadece bir dosyada hissettiğin bebeği de sevebiliyormuşsun annelik duygusunu yüreğinde taşıyorsan… Gözümüzde büyüttüğümüz önünden geçerken içimizin burkulduğu mağazaların aslında ulaşılmaz olmadığını öğrendik. Yıllardır kesin bu oda takımını alacağız dediğimiz mağazadan 10 dk içinde kaçtık. Bir sürü kıyafet aldık, kaç aylık olacağını bilmeden hepsi yıkandı ütülendi ve dolabında yerini aldı.

Anneannemiz on beşinci battaniyesini bitirdi geçen hafta. Babamız ve teyzemiz mama sandalyesini kurdu iki gün önce. Sadece biz değildik aslında yıllardır bu sevgiyi bekleyen onu da anladık. Bol bol okuyorum, araştırıyorum. Anne sütü alamayan bebekler için beslenme düzeni oluşturuyorum. Misafirlerimizin hediyelikleri bile hazır. Loğusa tacına bir alternatif bulmam lazım bir o eksik kaldı ☺. İçimde hiç bir şey bırakmıyorum doyasıya yaşıyorum annelik heyecanını, karnımda büyütmüyorum belki ama kalbimde büyütüyorum oğlumu. Onu beklerken yaşadığım her mutlulukta yenilendim, ruhum tazelendi ve keşke başvuruyu daha önce yapsaydık dedik… Bekliyorum, bekliyoruz…

En kısa sürede kavuşma hikayemizde görüşmek ümidiyle…

Ege