Çocukların Dışarıda Oynama Hakkı

Bugünkü misafir yazarım 3 yaşındaki Dersu’nun annesi Özden Özer. Kendisinin kreşler hakkında birkaç şikayeti var. Okuyalım:

Bizim kreşin büyük ve çok güzel bir bahçesi var. Ben kreşi görür görmez bahçesine bayılmış ve bizi gezdiren görevliye “çocuklar yaz –kış bahçeye çıkıyorlar değil mi? “ diye sormuştum. Bu sorunun cevabı benim için çok önemliydi. O zaman beni geçiştirdiklerini aradan geçen 4 aydan sonra anladım. Bu dört ayda çocuklar sadece 2 ya da 3 kere dışarı çıktılar.

Bir çocuk için ne büyük haksızlık! Çocukların enerjilerini aldık ve dört duvar arasına sıkıştırdık. Ağaca tırmanma, çamura bulanma, çamurdan ve yapraktan yaprak sarma yapma (bunu biz çok yapardık), düşüp dizini kanatma, saklambaç, yakan top, kovalamaca, vs. oynama haklarını aldı götürdü şehir yaşamı… Hiçbir şey bizim çocukluğumuzdaki gibi değil ama beterin en beteri, sokakların (hatta apartman önlerindeki iki gıdım alanın dahi) artık çocuklara ait olmaması! Bir de üstüne çalışan anne olma hali var, çocuğumu gün içerisinde hava almaya çıkaramıyorum. O yüzden işte kreşin çocukları dışarda oynatmaya ilişkin tutumu benim için çok önemliydi. Ama fena halde kandırıldım. 

Toplantıda öğretmenden rica ettim. Neden çocukların dışarıda olmalarının önemli olduğunu anlattım ama sonuç alamadım. Çocuk hastayken bile mutlaka dışarı çıkmalı, temiz hava almalı, kaslarını çalıştırmalı, enerjisini açık havada harcamalı. Sonra çocuğun çevre bilinci için de önemli. Çocuk dediğin dokunarak öğrenir. Ağaca dokunsun, yerden yaprak toplasın, kuş sesi dinlesin, kedileri beslesin, eğilip böcekleri, karıncaları incelesin…Korkmayın hasta olmaz, mikrop kapmaz. Tersine açık hava iyi gelir, kış güneşi bile vitamindir, etrafta olup bitenler yaşama sevinci verir. Okul dediğin dört duvara çocukları hapsedip, güya bir şeyler öğretmek hadi ona mecburen neyse diyeceğim de kreşte bu işkence niye? 3 yaşındaki çocuğa güzel bir bahçede hoplayıp-zıplamaktan daha iyi ne verebilirsin?

Siz ne düşünüyorsunuz?