Naz Kız’ın Hamilelik Günlüğü — 29. Hafta

Bir Tosuncuk Geliyor… 

Aman Allahım! Bir tosuncuk anasıyım galiba ☺. Bu hafta 29. Hafta kontrolümüz vardı. Size daha önce oğlumuzun 1,5 hafta önden önden geliştiğini söylemiştim. Dün de 31 haftalık çıktı. Gittikçe fark atıyor. Kafası, karnı maşallah kocaman; suratı tam bir tosuncuk. Doktorum oldukça şaşırdı; ben de açıkcası endişelendim. Sağlıksız bir durum değilmiş, sadece doğumda biraz zorluk yaratabilirmiş. Muhtemel 4 kilo üzeri doğmasını bekliyor, çünkü şu an tam 1,5 kilo ☺. Ama bu büyüklüğe plasenta maalesef hala aynı yerde; yukarı çıkmamış; ama daha vakit varmış. Bu arada pozisyonu da kafa aşağı, hafif çapraz idi. Ben yine hafiften panikledim; doktorum anladı; merak etme kanalda değil dedi. Çok şükür… Bu arada iki gündür kasıklarımda acayip hareket hissediyorum; meğer ellerini kasıklarıma sıkıştırmış; onların hareketini hissediyormuşum. Töbe töbe yahu… İçimde başka bir kalp, ruh olması fikri bile beni şaşırtırken, bir de kıçını başını sokuşturduğu yerler hepten aklımı alıyor. 

Bebeğin büyüklüğü konusu kafamı kurcaladı. “Şekeri kaçırıyor olabilir misin?” dedi. Bu sorudan önce eşim komiklik olsun diye (veya çenesi düştüğünden ☺) bu aralar çok yediğimi söylediği için doktoruma, o da haliyle yediğimi, içtiğimi sorgular oldu; oysa bu ay sadece 1 KİLO aldım ☺. Ben bunun havasını atacağım derken, bir de hesap vermeye başladım. Gerçi son zamanlarda sinir sistemim öyle dengesiz ki azıcık saçmalıyor olabilirim ama gerçekten oturup 1 porsiyon tatlı bile yemedim. Hep az az, tırtıklama suretiyle takıldım. Ya da bana öyle geliyor ☺ Eşim doktora “hamile yalancılığı” var mı diye sordu ☺. Bu yeme içme konusunda azıcık karıştırıyor olabilirim… Ama zaten yesem kilo alırdım değil mi? (Kendini haklı çıkarmaya çalışan hamile ☺).  Bu irilik genetik de olabilirmiş tabi; fazla uzatmadan, konuyu burada kapattık. 

Çarpıntımdan bahsettim; kansızlık yapabilir dedi; kanımı aldı. Bu hafta sonucu bildirecek. Toplam kilom 75.6. yani ilk günden itibaren 11 kio aldım. Bence fena değil ☺ kalan zamanda da dikkat edersem, üstesinden gelebilirm sanırım.
Bir dahaki görüşmemiz 3 hafta sonra, 32. Haftaya denk gelen zamanda. Çalışmak istediğimi belirttim; tamam dedi. Muayene sonrası herşey yolundaysa, raporu ona göre verecek. Hastaneyi de ayarladık. Dün bir telefon görüşmesi yaptım. Oda+ doğum+ bebek bakımı vb konularda bazı taleplerim olacak. Umarım uygularlar. Mesela doğum sırasında doğumhanede müzik çalmasını çok istiyorum. Kuzenim de orada doğum yaptı ve müzik yoktu. Bu konu benim için çok önemli; aynı şekilde odamızda da hep istediğimiz müzikler çalsın istiyorum. Sezeryan olacaksam, narkoz alma kararı aldım. Epidural riskli geliyor; ben baygın olsam bile bebeğimi hemen göğsüme vermelerini tembih etmem gerek. Galiba eşleri bebek doğunca içeri alıyorlarmış; ben hep yanımda olsun istiyorum. İşim gereği detaycı olduğumdan, bunları son güne bırakmadan ve kafamdan da atmak için sorup, halletmek istiyordum ama galiba benden başka kimse bu kafalarda değil ve ne desem “daha erken” cevabı aldığımdan, doğuma gidince halledeceğiz. Ama hastanenin hallolması da bir tik benim kafada ☺
Şimdi siz yine kafamın çok karıştığını, çok didiklediğimi düşüneceksiniz ama aslında öyle değil. Zihnim bulanmadan, kaygı halleri sarıp, sarmalamadan bu keyifli işleri keyifle halletmek derdindeyim. Sonra büyüyen karın, sıcak hava ile “offlaya pofflya” yapmak istemiyorum. Malumunuz mızmız ve huysuzuz… 

Şaka bir yana karnım çok büyüdü; baksanıza;

Geçen gün 29. Haftasında olan bazı hamiledaşların hastane çantasını hazır ettiğini okudum facebook grubunda. Açıkcası azıcık şaşırdım; ben daha 1 adet hastane çıkışı aldım ki o da küçük kalacak galiba. Liste çok uzun değil ama o kafaya henüz girmemiştim ki bir arkadaşım, daha büyüdüğümde bu işleri şimdiye göre daha zorlanarak yapabilirsin diyerekten, beni endişe ağına aldı. Ben de taktım kayınvalidemi koluma ufak bir alışveriş turuna çıktık. Tabii ben o kadar cahil; kayınvalidem o kadar sakin ve detaycı ki; iyi ki benimle gelmiş. Yoksa elime attığım herşeyi alacaktım. Mesela bir mağazada hamile yastığı vardı; bayağı kullanışlı gözüküyordu ama açıkcası saçma bir rakamdı ama ben almaya razıydım; hatta eşim “uykularından önemli mi alsaydın” dedi ama süper kayınvalidem yastIğı iyice inceledi ve bugün kendi yastıkcısında yaptıracakmış. Bebeğin büyük olacağı fikri ile hastane çıkışı değil, 0-3 ay body.ler alalım dedi. Mesela 2 gün sonra %30 indirim başlıyormuş. Ben olsun birdaha gelemem alalım kafasındaydım ama o ben gelirim, sen beğendiklerini göster suretiyle tutumlu babaanne ödülünü kazandı. 

Ben ve eşim çok savurganız; böyle bir tutuculuk lazımdı bize; şikayetçi değilim, sağolsun, varolsun. 2 saatte genel listeyi tamamlamış olduk; ama o kadar yorulmuşum ki, ayaklarım patates gibi olmuştu. Bir yandan kayınvalidem, bir yandan görümcem sağolsunlar ilgi alakada her zaman ailemden kat ve kat daha duyarlı olarak, ayaklarımı ovmaya kadar beni mest ettiler. Gerçekten ne ablam, ne kuzenlerim, ne başkası bizim ailede böyle iletişimler yoktur. Eşimin ailesi ise rahat ve duyarlıdır. Bunu hamilelik sürecimde çok daha fazla gördüm. İyi ki varlar… Kayınvalidem hala kocama nazlanmıyorum diye bana kızıyor ☺. Sonra da oğluna beni şımartmadığı için kızıyor; hahahaha ikimiz de beceremiyoruz ama…
Çarpıntımın ve halsizliğimin artması dışında bir sıkıntı yok çok şükür ama halsizliğimin erken başladığını söyleyenler var. Çivi çiviyi söker mottosundan koltuğa çok uzanmamaya, çok oturmamaya çalışıyorum. Çünkü içimdeki tembel bir uyanırsa, bir daha totomu koltuktan kaldıramam. Ayrıca son güne kadar hareketli olmayı tercih ediyorum. Karnımın büyüklüğü biraz soru işareti yaratsa da bugüne kadar benimle süper işbirliği yapan oğlumun beni yarıyolda bırakmayacağını umuyorum. Şu aralar tek hayalim bolca tuzlu suda yüzmek ve kuma yatmak. 

Sevgiyle Kalın, 

Nazlı